سلام امروز میخوام راجع به دون خور کردن جوجه های سرلاکی با شما حرف بزنم.
توی تلگرام خیلی از خوبان که به طوطی ایرانی و من لطف دارن این کار رو سخت توصیف میکنند، به همین خاطر این نوشته رو منتشر میکنم تا برای چند نفر دیگه هم راهگشا باشه.
قبل از هر چیز باید عرض کنم که این کار نیاز به صبر و کمی ابتکار عمل شما داره.
برای دون خور کردن جوجه های سرلاکی ابتدا لازمه که سن مستقل شدن اونها رو بدونید؛
سن استقلال به سنی گفته میشه که جوجه ها از لونه بیرون میان و آماده خوردن دان میشن.
این سن درمرغ عشق سه هفته و در عروس هلندی بین ۵۰ تا ۶۰ روز هست و در طوطی کتوله یا طوطی برزیلی تا آخر شش هفته ای طول میکشه ،همچنین برای ملنگو بین ۸۰ تا ۹۰ روز هست؛باید در نظر داشته باشید که نسبت به جسه طوطی سان شما سن مستقل شدن از پدر و مادر متغیر هست؛ در اینجا قرار هست راه کارهایی رو بیان کنیم که جوجه هایی که با سرلاک تغذیه میشن رو بتونید به راحتی دون خور کنید و از شر سرلاک راحت بشید.
توجه داشته باشید که از سرلاک گرفتن جوجه ها مثل از شیر گرفتن بچه هست و میتونه هم برای صاحب طوطی و هم برای پرنده دل بند شما یک چالش بزرگ باشه ،پس همون طور که در ابتدا گفتم برای دون خور کردن جوجه سرلاکی صبر خیلی اهمیت داره.
قبل از اینکه قصد داشته باشید جوجه طوطی رو از سرلاک بگیرید، باید این کار رو خیلی آهسته و کم کم انجام بدید، اول باید پرنده رو با غذا های نرم مثل سفیده تخم مرغ که با رنده ریز رنده شده باشه آشنا کنید؛
نحوه آشنایی باید به این شکل باشه که ابتدا از غذای مورد اشاره کمی با سرنگ به جوجه طوطی میخورانیم تا با طعم اون آشنا بشه و سپس کم کم اون رو در ظرف کوچکی جلوی پرنده قرار میدیم.
در نظر داشته باشید که با اضافه کردن غذای نرم که میتونه از سفیده تخم مرغ و یا سایر میوه های مجاز تشکیل شده باشه، باید تعداد دفعات سرلاک رو کم کنید و پیوسته جوجه طوطی خود را در نظر بگیرید تا از نظر روحی و تغذیه ای دچار مشکل نشود.
یکی از نکات مهم دیگه برای دون خور کردن جوجه سرلاکی، داشتن معلم هست،فرض کنید ما قصد دون خور کردن جوجه عروس هلندی را داریم،اگر یک پرنده بزرگ تر که غذا خور هم باشد در دید جوجه عروس قرار دهیم میتواند نقش معلمی را برایش داشته باشد و مراحل غذا خور شدن و استقلال جوجه طوطی به سادگی طی شود.
البته در نظر داشته باشید که حتماً حتماً برای دون خور کردن جوجه سرلاکی باید وقت بیشتری بگذاریم و همیشه مقدار غذای خورده شده و مدفوع طوطی رو بررسی کنیم.
منظورم این هست که باید مدام چینه دان جوجه طوطی رو بررسی کنیم، تا متوجه بشیم خالی نشه و پرنده خیلی تحت فشار قرار نگیره.
مدفوع جوجه هم باید طبیعی باشه و از نظر رنگ و مقدار آبکی بودن خیلی تغییر محسوسی نکنه؛ البته میدونید که با خوردن غذا های مختلف مدفوع هم رنگ و میزان ادرارش فرق میکنه.