پرندگان قفسی به پرندگانی گفته می شود که حاضر نیستن به راحتی محیط قفس را ترک کنند به این رفتار به اصطلاح روانشناسی فوبیا گفته می شود. اینگونه ترس یعنی ترس ترک کردن قفس و یا ترس از شلوغی نوعی ترس مرضی محسوب می گردد.
این رفتار معمولا در پرندگانی بروز می کند که بطور اجتماعی تربیت نشدن و یا به عبارتی فراموش شده اند این پرندگان در ابتدا که خریداری شدن از قفس بیرون اورده می شدن ولی به مرور ساعات بیرون آمدن کم و کمتر شده و به حدی رسیده که دیگه به کل از قفس بیرون نیامدن.
خیلی زمانها شده دیدین پرندگانی مانند دکور خانه در گوشه ای قرار داده شدن و از قفس بیرون آورده نمی شن و کلا مثل شی هستن اسباب بازی و وسیله سرگرم کننده ای در قفس دیده نمی شود. افراد خانه و صاحب پرنده تعامل رفتاری بسیار کمی با پرنده دارد.
این ترس برای چنین پرنده ای زمانی شدید تر می گردد که هوا به هوا شود یعنی به مکانی دیگر منتقل شود و صاحب جدید بطور ناگهانی می خواهد پرنده را بیرون بیاورد ترس از محیط بیرون و این تغییر تمام وجود پرنده را در بر می گیرد.
این پرندگان تبدیل به پرنده قفسی شده اند و در صورتی که بیرون آورده شون به شدت پرخاشگر و مضطرب هستن.
هرگونه ناهنجاری رفتاری در این قبیل پرندگان از جمله جیغ زدن , گاز گرفتن و حمله کردن , و یا سایر ناهنجاریهای رفتاری که گاه پرکنی نیز شاملش می شود ناشی از ترس می باشد و برای از بین بردن این ناهنجاریها در ابتدا باید فوبیا و ترس مرضی که ریشه عمیقی پیدا کرده برطرف شود.
ترک کردن پرنده در قفس بدون تعامل عواقب ناگواری در پی دارد حتی اگر انواع غذاهای رنگی به او داده شود و یا اسباب بازی فراهم شود ولی بدون ترک کردن قفس و بازی و همصحبتی همراه نباشد پرنده به قفس بطور غیرعادی وابسته می شود.
پرکنی در این پرندگان آمار بسیار زیادی دارد.
روشهای پیشنهادی:
۱- قفسی بزرگ برای پرنده فراهم کنید:
قفس بزرگ که در بزرگی نیز داشته باشه فراهم کنید قفس بزرگ این امکان رو به پرنده می ده که فعالیتش بیشتر بشه و در بزرگ امکان ورود و خروج راحت تر را فراهم می کند.
مکان قفس:
از قرار دادن قفس با در باز در بیرون خودداری کنید همچنین هرگز قفس را در وسط قرار ندهین پرندگان جز دسته حیواناتی هستن که شکار می شون و طبق غریزه عادت به فرار و گوشه رفتن دارن زمانیکه مکان قفس در وسط باشد استرس زیادی به پرنده وارد می شود و تمام مدت گمان می کند قرار است شکار شود و راه فراری ندارد بنابراین دچار پرکنی و یا مرضی های دیگر مثل فوبیا می گردد.
بنابراین بهترین مکان جاییست که از ۲طرف دیوار داشته باشد مثلا گوشه خانه بهترین جای قرار گرفتن قفس است این مکان قفس را شبیه لانه کرده و حس امن بودن را به پرنده می دهد.
طوطی هایی که از محیط قفس مطمئن هستن و استرسی ندارن شروع به قفس نوردی کرده و راحت تر بیرون می آیند.
ظروف باید بگونه ای باشد که بدون وارد کردن دست به داخل تعویض شون پرندگان دوست ندارن دست شما قفسشان را اشغال کند و محیط قفس را نا امن می سازد.
۲- محیط را امن کنید و دور شوید:
بیرون آوردن طوطی از قفس از ابتدایی ترین حرکات دارنده و صاحب طوطی است.این مرحله بسیار مهم می باشد و باید تمرکز زیادی داشته باشین و از هرگونه عمل اشتباه خودداری کنید.
قبل از باز کردن در قفس اطراف را نگاه کنید هرچیزی که می تواند باعث خطر و صدمه به پرنده شود جمع آوری کنید مثلا باز بودن پنجره , کنار بودن پرده و …. که باعث ترس پرنده شود.
تشویقی و خوراکی مورد علاقه طوطی را نزدیکی در و بیرون قفس قرار دهین و صبر کنید تا به هوای تشویقی بیون بیاد در ابتدا پرنده بیرون آمده و تشویقی را گرفته سریعا به قفس بر می گردد این استارت بسیار عالیست و نباید ناراحت شوین شما بالاخره پرنده را بیرون آوردین حال فرقی ندارد که مدتش چقدر بوده؟!
هرگز تمام مدت در قفس را باز نزارین تنها در زمانهایی که محیط امن هست و حضور دارین در را باز کنید من شب ها در قفس را می بندم به یاد داشته باشین پنجره ها شب بسته باشد شب ها گربه ها فعال می شون و فرار پرنده نتیجه ای جز مرگ ندارد. طوطی ها در شب قادر به دیدن نیستن و تنها فرار کرده اند و احتمال شکار شدنشان بسیار بالاست.
۳-کمک از پرنده دیگر:
پرنده دیگری که راحت از قفس بیرون می آید را به جایی که پرنده دچار فوبیا ببیند بیاورین و پرنده را بیرون بیاورین این عمل پرنده را تشویق به بیرون آمدن می کند.
۴- چوب نشیمنگاه:
یک چوب نشیمنگاه نزدیکی در قفس بگذارین این چوب به پرنده کمک می کند سریع به داخل و بیرون برود.
۵- چوب نشیمنگاه و پارک بازی:
یک چوب دیگر و پارک بازی در نقطه دیگر خانه قرار دهین زمان پرواز به پرنده این حس را می دهد که می تواند اینجا فرود بیایید و سرگردان نمی وشود.
۶- پرهای پرنده را کوتاه نکنید:
از کوتاه کردن بالهای پرنده دچار فوبیا خودداری کنید زیرا باعث می شود پرنده مدت طولانی ازقفس بیرون نیاید . همچنین ممکن است در گذشته بالهای کوتاه شده و فرود دردناکی داشته و به همین دلیل با یادآوری گذشته از بیرون آمدن با بالهای کوتاه می ترسد.
بنابراین دیگر بالها را کوتاه نکنید و بگذارین بالهایش بلند شود مطمئن باشین برای دفعات چندم پرنده با دیوار و پنجره برخورد نمی کند و به سرعت با زوایای خانه آشنا می شود.
۷- وقت کافی با پرنده بگذرانید:
احساس امن بودن را به پرنده بدهین و سعی کنید تا به شما اعتماد کند کنار قفس بنشینید و در قفس را باز کنید و با پرنده حرف بزنید لحن حرف زدنتان باید آرام و مهربان باشد.
با دست به پرنده تشویقی بدهید.
دستتان و یا صورتتان را دخل قفس نکنید پرندگان بوطر غریزی ار مکان زندگی خود دفاع می کنند و نتیجه این عمل شما گاز بسیار خطرناک و دردناکی خواهد بود و باعث می شود رابطه شما با پرنده خراب شود.
۸- صبور باشین:
بیرون آوردن پرنده ممکن است روزها هفته ها و یا ماهها زمان ببرد تا پرنده از طبیعت وحشی خود خداحافظی کند و بر ترسش غلبه کند و شما باید صوبر باشین و به جای ناراحتی و زور همیشه از تشویق استفاده کنید.
۹- امکانات خارج از قفس:
زمانیکه بالاخره پرنده از قفس بیرون آمد و مدت بیشتری بیرون ماند بر امن کردن محیط بیشتر تاکید کنید.
مثلا یک پله از قفس به سمت زمین بزارین تا پرنده به راحتی از بالای قفس پایین بیاید.
همچنان نزدیک قفس بنشینید و با پرنده حرف بزنید خیلی وقت ها پرنده بیرون آمده تا به شما نزدیک شود و به شما بیش از هر چیزی اعتماد دارد بنابراین از جایتان بلند نشوین و ترکش کنید و یا دور شوین.
اگر پرنده به شما نزدیک شد به او دست نزنید و یا سعی در گرفتنش نکنید. این کار باعث ترس در پرنده می شود و اعتمادش را از دست می دهد.
